Weer thuis (deel 1)

Het is vandaag 15 augustus en dus ben ik vanmiddag om 3 uur weer thuis gekomen. Ik ben moe.. Heel moe, maar ik ga natuurlijk wel even deze kans aangrijpen om jullie te vertellen over mijn laatste avonturen in Zambia en natuurlijk een paar statistiekjes die jullie vast enorm interessant vinden. Mijn laatste verslag was geëindigd op de middag van woensdag 1 augustus vertellend over de webdevelopment lessen bij de jongens en de meisjes.

De rest van de week bleef een beetje zo gaan. De jongens maakten websites over en zelfgekozen thema, en de meisjes snapten er geen ei van. Op vrijdag (onze laatste dag) hebben we een USB-stick uitgedeeld aan de beste website van de dag. Hiervoor hebben we natuurlijk ook even in de HTML 'code' gekeken. Daar stonden bij sommige mensen 5 HTML-tags in.. Hmm. Misschien ziet het resultaat er goed uit, maar volgens mij hebben ze het idee niet helemaal begrepen ;). Maar Emmanuel kreeg de USB-stick en hij was er erg blij mee, dus wat wil je nog meer. Daarna afscheid genomen, voornamelijk van de jongens. Van allemaal een dikke knuffel dus dat was wel een mooi afscheid. Daarna ook afscheid genomen van de school, die we nooit meer terug zullen zien en naar Rachels huis gegaan (voor de laatste keer). Het was een erg vreemd idee om die dingen voor de laatste keer te doen. Die dingen waar je in drie weken toch zo snel aan gewend bent geraakt.

Vrijdagavond gingen we uit, met Rachel, Queen en Fergie. Niet in Kaunda Square Stage 1 (waar Rachel woont), want daar mag Queen niet meer drinken, dus wij met de taxi naar Kaunda Square Stage 2. Eén of andere rare disco/bar. Het was heel vreemd want de bar stond vol met tafeltjes, terwijl je in Nederland toch gewend bent om voornamelijk te staan tijdens het uitgaan. Na een tijdje hebben we even een dansje gewaagd op de dansvloer, wat ook raar was, want de jongens komen gewoon achter je staan dansen. Heeeel dichtbij en ik vond het maar vreemd. Toen één van de jongens probeerde Queens telefoon te stelen zijn we maar weer geen zitten om onze krat Mosi (Zambiaans bier) leeg te drinken, het is per flesje natuurlijk veel te duur om bier te kopen, dus het komt gewoon per krat. Dit betekende voor ons wel dat we flink door moesten drinken die avond. Gelukkig hebben we ons toch in kunnen houden en de volgende dag zouden we naar de showgrounds gaan, dit is een groot festijn dat elk jaar in Lusaka gehouden wordt en waar heel veel bedrijven hun waren showen. Echter toen wij om 9 uur ons bed uit rolde, was het natuurlijk al veel te laat om te gaan. We hadden al lang weg moeten zijn natuurlijk... Dus nog maar een dagje thuis gebleven. Kleren gewassen en 4 films gekeken (Charlie's Angels, Footloose, een of andere film over een kunstschaatser en Journey 2), dus we zijn de dag toch wel prima doorgekomen.

Zondag dan toch echt naar de showgrounds. Om half 8 je bed uit. Om dan heeeel lang te wachten tot het hele huis gepoetst is en we rond 11 uur kunnen vertrekken richting de showgrounds. Het was wel erg leuk op de showgrounds, we hebben een hoop dingen gezien en wat souvenirs gekocht, maar je kon wel echt merken dat het niet gemaakt was voor de touristen. Er waren ook erg weinig 'muzungu's' te vinden. Toen we weer terug waren hebben we Rachel en fam. cadeaus gegeven als dank voor hun gastvrijheid, zodat we het niet op het (drukbezochte) afscheidsfeestje van de volgende dag hoefde te doen. Gelukkig waren ze erg blij met wat we voor ze gekocht hadden en het was dus een geslaagde avond. Maandag zou onze laatste dag in Kaunda Square zijn. Dus eerst lekker uitgeslapen (half 9).. Rustig opgestaan, tv gekeken, foto's gemaakt van de buurt en het huis, ijsjes gekocht voor de kinderen en dan natuurlijk 's avonds het langverwachte afscheidsfeest. Natuurlijk waren Queen en Fergie van de partij, ook een andere zus van Rachel was er met haar man en zoontje, Keith (2 jaar). Verder was ook de moeder van Rachel op ons feestje verschenen. Er waren twee flessen Vodka gekocht en die gingen met het flesje draaien er vrij snel doorheen. Flesje draaien in Zambia heeft niks met kussen te maken. Daar moet je gewoon een shot drinken als de fles naar jou wijst. Ik kan je vertellen. Dit gaat een stuk sneller dan wachten totdat je drie dode kippen hebt bij Stef Stuntpiloot, dus na een tijdje werd het wel heel erg gezellig. Toen werd ik nog in mijn gezicht geslagen door Keith ('I BEAT YOU'), die graag met iedereen wil vechten.

Op dinsdag met de taxi naar het busstation, in een 5 uur bus naar Livingstone. Beenruimte, 20 cm. Erg gezellig natuurlijik.. Vooral ook omdat de busrit gewoon 7 uur duurde ipv 5. Maar we waren in Livingstone. We werden netjes opgehaald door Kim, Mirjam, Idzard en Caspar en we waren erg blij dat we weer een ander gezicht zagen dan alleen elkaar. En toen waren we in Livingstone. En dat verhaal ga ik typen nadat ik geslapen heb (evenals de statistieken)!