Here I come

Morgen is het eindelijk zover. Dan vertrek ik naar Zambia voor 4 weekjes. De backpack staat klaar en is veel te zwaar (ja ik viel bijna achterover toen ik hem om deed) en de to-do-lijstjes worden steeds korter.

Vanmiddag nog gezellig even geluncht met mijn (zoals ze ook zichzelf noemen) állerállerállerállerbeste vriendinnetjes, die voor mij een prachtig survival boek hebben gemaakt met hoofdstukken zoals: "Hoe overleef ik de Zambiaans man?" en "Hoe overleef ik vier weken zonder sporten?" Ik heb natuurlijk meteen alles doorgelezen en door deze geweldige survivaltips kan er nu natuurlijk niks meer mis gaan.

Nu moet ik alleen nog even stickpoppetjes van mijn matties maken. Want in het boek stonden ook foto's van hun hoofden en er werd mij vriendelijk verzocht (of eigenlijk gedwongen) om deze foto's op een stokjes te plakken zodat zij ook mee konden naar Afrika, en dan doe ik dat natuurlijk, dus ik ga dadelijk even opzoek naar satéstokjes, of rietjes of iets dergelijks zodat ik fijn op de foto kan met mijn állerállerállerállerbeste vriendinnetjes.

Pff. De zenuwen beginnen wel op te spelen nu, het is toch niet niks, zomaar vertrekken en niet eens echt weten waar je uitkomt. Maar ik het scheelt dat Eelke, Silke en Guusje al daar zijn en het prima naar hun zin hebben, dus het kan voor ons ook niet mis!

Dus, morgenvroeg 8.20 vertrekt het vliegveld van Düsseldorf Airport en dan vliegen we (het gigantische stuk) naar Amsterdam, waar we dan zo'n 55 minuten later landen (bijna wereldreis). Dan een uurtje of drie wachten (misschien tijd voor ontbijt) en dan begint om 12.30 De echte reis naar Lusaka. Vluchttijd 9 uur en 35 minuten.. Poeh, we zullen maar hopen dat ze dan een fatsoenlijke film draaien, want dat duurt wel heel lang anders :O.

Nou dit was mijn laatste 'voorbereidingsverslag'. Volgende verslag zal geschreven worden in Lusaka, als we internet hebben tenminste. Tot dan :)